W naszej Parafii z sakramentu pojednania można skorzystać podczas każdej Mszy św.
Kto chce odbyć dobrą spowiedź powinien wypełnić wszystkie pięć warunków.
1. Rachunek sumienia Rachunek sumienia jest to przypomnienie sobie grzechów, które popełniliśmy. Grzech jest to świadome i dobrowolne przekroczenie przykazania Bożego lub Kościelnego dlatego grzechy przypominamy sobie wg dziesięciu przykazań Bożych i pięciu kościelnych. Przed rachunkiem sumienia modlimy się do Ducha Świętego, by pomógł nam przypomnieć grzechy. Następnie analizujemy dziesięć przykazań Bożych, pięć kościelnych i zastanawiamy się, czy przekroczyliśmy je świadomie i dobrowolnie. Gdy ktoś popełnił grzech ciężki, powinien przypomnieć sobie, ile razy to uczynił i dlaczego.
2. Żal za grzechy Żałuje za grzechy ten, kto smuci się, że zgrzeszył, obrzydza sobie popełnione grzechy i postanawia poprawę. Żal może być doskonały (z miłości) i mniej doskonały (z bojaźni): Żal doskonały (z miłości) jest wtedy, gdy żałujemy z miłości ku Bogu, najlepszemu Ojcu, którego obraziliśmy. Dobrze jest żałować za grzechy z miłości ku Bogu nie tylko przed spowiedzią, ale często, zwłaszcza przy wieczornym-rachunku sumienia i po popełnieniu grzechu ciężkiego. Żal mniej doskonały (z bojaźni) jest wtedy, gdy żałujemy tylko dlatego, że przez grzech zasłużyliśmy na karę. Żal za grzechy jest najważniejszym warunkiem dobrej spowiedzi. Bez niego nie możemy otrzymać rozgrzeszenia.
3. Mocne postanowienie poprawy Następstwem prawdziwego i szczerego żalu jest postanowienie poprawy. Kto chce zmienić swoje życie na lepsze powinien przede wszystkim poprawić się z grzechów, o których sumienie mu mówi, że są najcięższe, potem z tych, które najczęściej popełnia. Powinien postanowić także, że będzie unikał okazji do grzechu. Mocne postanowienie poprawy jest to bardzo istotny i ważny warunek. W ramach realizacji tego warunku należy się zastanowić nad tym: Z czego chcę się poprawić. Postanowienie poprawy nie może być ogólne (np. będę lepszy, będę bardziej kochał Boga, poprawię się…) lecz bardzo szczegółowe (np. będę pracował nad wyrzuceniem ze swego słownictwa brzydkich stów i przekleństw, w całym okresie do następnej spowiedzi zwrócę szczególną uwagę na okazanie posłuszeństwa swoim rodzicom, nie będzie w moim życiu tygodnia bez Mszy św. i dnia bez modlitwy…) Jak to uczynić, czyli co zrobić, aby to postanowienie wprowadzić w życie. Pomocą w wypełnieniu postanowienia poprawy jest codzienny rachunek sumienia w czasie wieczornego pacierza i odpowiedź na pytanie: czy dzisiaj wypełniłem moje postanowienie poprawy? Dziecko a także dorosły, jeżeli poważnie traktuje ten warunek, to spowiedź jest dla niego, nie tylko okazją do chwilowego oczyszczenia, ale okazją do nawrócenia. Spowiedź przeżywana jako sakrament nawrócenia jest okazją do skutecznej pracy nad sobą i szkołą pięknego charakteru.
4. Szczere wyznanie grzechów Kiedy wyznaję moje grzechy, czyli spowiadam się wobec kapłana, wtedy spotykam się z Panem Jezusem. On sam mi przebacza. W spowiedzi mówię prawdę. Kapłanowi nie wolno niczego powiedzieć, co usłyszał w konfesjonale. Obowiązuje go tajemnica spowiedzi. Jeżeli przy spowiedzi świadomie zatajam grzech ciężki, nie otrzymuję odpuszczenia grzechów i popełniam świętokradztwo. Jeżeli przez zapomnienie nie wyznaję grzechu ciężkiego, spowiedź taka jest ważna, a zapomniany grzech muszę wyznać przy następnej spowiedzi. Przy grzechach ciężkich podaję liczbę (ile razy uczyniłem dany grzech) i okoliczności (dlaczego – np. byłem chory, z lenistwa…)
5. Zadośćuczynienie Panu Bogu i bliźniemu Zadośćuczynienie Panu Bogu polega na odprawieniu pokuty wyznaczonej przez kapłana. Taką pokutą jest zwykle modlitwa lub spełnienie jakiegoś dobrego uczynku Zadośćuczynicie bliźniemu polega na naprawieniu wyrządzonej mu krzywdy i szkody: rzecz pożyczoną, znalezioną lub skradzioną należy oddać; kto obraził bliźniego powinien go przeprosić. W wypadku oszczerstwa powinien dane oszczerstwo odwołać.
