Obrzędy Sakramentu Bierzmowania

Obrzędy sakramentu bierzmowania zawsze oznaczały udzielanie się Ducha Świętego bierzmowanemu. Początkami obrzędy te sięgają czasów apostolskich. Apostołowie bowiem wkładali ręce na ochrzczonych i otrzymywali Ducha Świętego. Pismo święte Objawienie trzeciej Osoby Boskiej dokonało się w Nowym Testamencie. Czytamy, iż Duch Święty zstąpił na Chrystusa przy chrzcie w Jordanie. Tam Pan Jezus “w chwili, gdy wychodził z wody, ujrzał rozwierające się niebo i Ducha jak gołębicę zstępującego na siebie” (Mk 1, 10). Duch Święty “spoczął na Nim” (J 1,32), „aby ubogim niósł dobrą nowinę, więźniom głosił wolność, a niewidomym przejrzenie… uciśnionych odsyłał wolnymi” (Iz 61, 1; Łk 4, 18). Chrystus napełniony Duchem Świętym, wypełnił do końca swoją misję zbawczą. Chrystus udzielił Ducha Świętego swoim Apostołom i Kościołowi, aby kontynuował Jego dzieło zbawcze na ziemi poprzez wieki aż do końca świata. We Wieczerniku, Zbawiciel zapowiedział Apostołom: “Będę prosił Ojca, a innego Pocieszyciela da wam, aby z wami byt na zawsze – Ducha Prawdy” (J 14, 16-17). “A Pocieszyciel, Duch Święty, którego Ojciec pośle w moim imieniu, On was wszystkiego nauczy i przypomni wam wszystko, co Ja wam powiedziałem” (J 14, 26). On “w was będzie” (J 14,17) i “doprowadzi was do całej prawdy” (J 16, 13). Obietnica Chrystusa zaczęła się spełniać w dniu Zielonych Świąt, kiedy to „wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym” (Dz 2,4) zostali “przyobleczeni mocą z wysoka” (Łk 24, 49) czyli mocą Ducha Świętego, aby mogli dawać świadectwo o Chrystusie i Jego zmartwychwstaniu “w Jerozolimie i w całej Judei, i w Samarii, i aż po krańce ziemi” (Dz 1, 8). Apostołowie udzielali Ducha Świętego tym, którzy uwierzyli w Chrystusa i przyjęli chrzest: „Kiedy Apostołowie w Jerozolimie dowiedzieli się, że Samaria przyjęła słowo Boże, wysłali do niej Piotra i Jana, którzy przyszli i modlili się za nich, aby mogli otrzymać Ducha Świętego. Bo na żadnego z nich jeszcze nie zstąpił. Byli jedynie ochrzczeni w imię Pana Jezusa. Wtedy więc wkładali na nich ręce, a oni otrzymywali Ducha Świętego” (Dz 8, 14-17). W Efezie zaś Paweł przemawiał „do ludu aby uwierzyli… w Jezusa… Gdy to usłyszeli, przyjęli chrzest w imię Pana Jezusa. A kiedy Paweł włożył na nich ręce, Duch Święty zstąpił na nich” (Dz 19, 4-6). Zdania te przedstawiają pierwotny sposób udzielania sakramentu bierzmowania. Wszystkim tym mianowicie, którzy pod wpływem nauczania apostolskiego uwierzyli w Chrystusa, udzielano najpierw chrztu, a następnie bierzmowano. Chrzest i bierzmowanie, to dwa odrębne sakramenty. Stanowią one dwa kolejne etapy wprowadzania ludzi w życie Kościoła. Tradycja Biblijny obrzęd sakramentu bierzmowania był zatem krótki. Składał się z modlitwy i włożenia rąk. Do tego istotnego obrzędu Tradycja w III wieku dodała: znak krzyża kreślony na czole (Tertulian t 220 r.; św. Cyprian t 258 r.) i namaszczenie olejem świętym (św. Hipolit Rzymski +235 r.). Za wzorem Apostołów, w pierwotnym Kościele sakramentów chrztu i bierzmowania udzielano w czasie jednej akcji liturgicznej i nazywano je sakramentami wtajemniczenia chrześcijańskiego. Do wtajemniczenia należała także pierwsza Komunia św. W Tradycjach Apostolskich św. Hipolita Rzymskiego te trzy sakramenty stanowią jeszcze jedną całość. Czytamy tam, że bezpośrednio po chrzcie, nowo ochrzczeni ubierali białą szatę i biskup nakładał na nich ręce, odmawiając modlitwę i namaszczając czoła. Potem brali udział we Mszy św., podczas której przyjmowali pierwszą Komunię świętą. Między IV, a VI w. sakramenty wtajemniczenia chrześcijańskiego zostały rozdzielone w czasie i udzielane niezależnie. Około X w. do bierzmowania dodano jeszcze specjalne błogosławieństwo końcowe. W tej formie obrzędy bierzmowania przetrwały do naszych czasów. Reforma liturgiczna Sobór Watykański II polecił obrzęd bierzmowania tak rozpatrzyć i ująć, „aby się jasno uwydatnił ścisły związek tego sakramentu z całym wtajemniczeniem chrześcijańskim” (KL 71). Dlatego we Wstępie do odnowionych obrzędów bierzmowania czytamy: „Ochrzczeni przechodzą dalszy etap chrześcijańskiego wtajemniczenia przez sakrament bierzmowania. W nim otrzymują Ducha Świętego, który w dzień Pięćdziesiątnicy został zesłany przez Pana na Apostołów. Przez dar Ducha Świętego wierni zostają bardziej upodobnieni do Chrystusa i umocnieni, aby składali Mu świadectwo i budowali Jego Ciało w wierze i miłości. Ich dusze otrzymują niezniszczalny charakter, czyli znamię Pańskie” (1-2). Wewnętrzną więź sakramentów wtajemniczenia chrześcijańskiego jeszcze mocniej podkreślił papież Paweł VI, w słowach: „Na chrzcie neofici otrzymują odpuszczenie grzechów, przybranie za dzieci Boże oraz znamię Chrystusa, przez którego zostają włączeni do Kościoła i stają się uczestnikami kapłaństwa swojego Zbawiciela. Przez sakrament bierzmowania odrodzeni na chrzcie otrzymują jako niewysłowiony Dar samego Ducha Świętego, który ich umacnia w szczególny sposób, a naznaczeni znamieniem tego sakramentu w sposób doskonały wiążą się z Kościołem i w ten sposób jeszcze ściślej są zobowiązani, jako prawdziwi świadkowie Chrystusa, do szerzenia i bronienia wiary słowem i uczynkiem. W końcu bierzmowanie wiąże się z Najświętszą Eucharystią, ponieważ wierni już ochrzczeni i bierzmowani, włączają się całkowicie w Ciało Chrystus a przez uczestnictwo w Eucharystii” (Div. cons. naturae). Obecne obrzędy W wyniku odnowy liturgicznej, obecne obrzędy sakramentu bierzmowania są następujące: – przedstawienie kandydatów biskupowi; – przemówienie biskupa do kandydatów, uwzględniające wszystkich wiernych obecnych; – odnowienie przyrzeczeń chrzestnych; – modlitwa biskupa o dary Ducha Świętego, z wyciągniętymi rękami nad kandydatami; – udzielenie sakramentu bierzmowania każdemu kandydatowi z osobna; – modlitwa powszechna; – błogosławieństwo końcowe. 1. Odnowione obrzędy zalecają, aby sakramentu bierzmowania udzielać w czasie Mszy świętej. Jaśniej bowiem ukazuje się wtedy ścisły związek tego sakramentu z całym wtajemniczeniem chrześcijańskim. Bierzmowanie, podobnie jak inne sakramenty, prowadzi do Eucharystii, dlatego najwłaściwszym momentem udzielania tego sakramentu jest Msza św. Po Ewangelii, proboszcz, lub ktoś w jego imieniu, przedstawia biskupowi poszczególnych kandydatów do bierzmowania. Każdemu z nich towarzyszy świadek bierzmowania, którym może być jedno z rodziców chrzestnych lub też ktoś specjalnie wybrany do tej funkcji. W ostateczności funkcję tę może pełnić jedno z rodziców kandydata. Gdy kandydatów do bierzmowania jest dużo, wtedy kandydatów nie przedstawia się biskupowi każdego z osobna lecz wszystkich razem. Kapłan: Czcigodny Ojcze, Kościół święty prosi przeze mnie o udzielenie sakramentu bierzmowania zgromadzonej tu młodzieży. Biskup: Czy młodzież ta wie jak wielki dar otrzymuje w tym sakramencie i czy przygotowała się należycie do jego przyjęcia? Kapłan: Jestem przekonany, że wszyscy przygotowali się do bierzmowania, uczestniczyli bowiem przez szereg dni w słuchaniu słowa Bożego i wspólnej modlitwie oraz przystąpili do sakramentu pokuty. Biskup: Droga młodzieży, powiedzcie przed zgromadzonym tu Kościołem, jakich łask oczekujecie od Boga w tym sakramencie? Kandydaci: Pragniemy, aby Duch Święty, którego otrzymamy, umocnił nas do mężnego wyznawania wiary i do postępowania według jej zasad. Wszyscy: Amen. 2. Po otrzymanych odpowiedziach, biskup przystępuje do wygłoszenia homilii do kandydatów i zebranych wiernych. Wyjaśnia przeczytane teksty biblijne. Może posłużyć się też tekstami z obrzędu bierzmowania. W oparciu o teksty święte wprowadza on obecnych w głębsze rozumienie misterium sakramentu bierzmowania i w tajemnicze działanie Ducha Świętego w życiu chrześcijanina. 3. Gdy biskup skończy przemówienie, wtedy następuje odnowienie przyrzeczeń chrzestnych. Mają one wyraźniej podkreślić wewnętrzny związek sakramentu chrztu z bierzmowaniem. Potem biskup kieruje pytania do każdego osobiście, a kandydaci odpowiadają na nie razem: Biskup: Pytam każdego z was: Czy wyrzekasz się szatana, wszystkich jego spraw i zwodniczych obietnic? Kandydaci: Wyrzekam się. Biskup: Czy wierzysz w Boga Ojca wszechmogącego, Stworzyciela nieba i ziemi? Kandydaci: Wierzę. Biskup: Czy wierzysz w Jezusa Chrystusa, Syna Jego jedynego, Pana naszego, narodzonego z Maryi Dziewicy, umęczonego i pogrzebanego, który powstał z martwych i zasiada po prawicy Ojca? Kandydaci: Wierzę. Biskup: Czy wierzysz w Ducha Świętego, Pana i Ożywiciela, którego masz dzisiaj otrzymać w sakramencie bierzmowania, tak jak Apostołowie otrzymali Go w dzień Pięćdziesiątnicy? Kandydaci: Wierzę. Biskup: Czy wierzysz w święty Kościół powszechny, obcowanie Świętych, odpuszczenie grzechów, zmartwychwstanie ciała i życie wieczne? Kandydaci: Wierzę. Biskup: Taka jest nasza wiara. Taka jest wiara Kościoła, której wyznawanie jest naszą chlubą w Chrystusie Jezusie, Panu naszym. Wszyscy: Amen. 4. Biskup zwrócony do ludu, wzywa wszystkich do cichej modlitwy w bardzo treściwych słowach, zawierających to wszystko, co najbardziej istotne w tym sakramencie: Najmilsi, prośmy Boga Ojca wszechmogącego, aby łaskawie zesłał Ducha Świętego na te przybrane dzieci swoje, odrodzone już na chrzcie do życia wiecznego. Niech Duch Święty umocni je swoimi darami i przez swoje namaszczenie upodobni do Chrystusa, Syna Bożego. Przez chwilę wszyscy modlą się w ciszy. Następnie biskup wyciąga ręce nad bierzmowanymi i podsumowuje ciche modlitwy wiernych: Boże wszechmogący, Ojcze naszego Pana, Jezusa Chrystusa, który odrodziłeś te sługi swoje przez wodę i Ducha Świętego i uwolniłeś ich od grzechu, ześlij na nich Ducha Świętego Pocieszyciela, daj im ducha mądrości i rozumu, ducha rady i męstwa, ducha umiejętności i pobożności, napełnij ich duchem bojaźni Twojej. Przez Chrystusa, Pana naszego. Wszyscy: Amen. 5. Na istotny obrzęd bierzmowania składa się namaszczenie olejem Krzyżma na czole bierzmowanego, włożenie na jego głowę ręki biskupa i słowa: N., Przyjmij znamię daru Ducha Świętego. Bierzmowany odpowiada: Amen. Biskup: Pokój z tobą. Bierzmowany: I z duchem twoim. Każdy obiera sobie imię, które biskup nadaje przy bierzmowaniu. Imię to trzeba podpowiedzieć biskupowi tuż przed namaszczeniem, by mógł wymienić je przy wypowiadaniu formuły sakramentalnej. W czasie tego istotnego obrzędu, świadek bierzmowania trzyma prawą rękę na ramieniu swojego podopiecznego. 6. Modlitwa powszechne dostosowana jest do uroczystości bierzmowania. W szczególny sposób uwzględnia ona nowo bierzmowanych, ich rodziców i wszystkich mieszkańców parafii. Modlitwa ta kończy obrzędy bierzmowania. Po niej następuje dalszy ciąg Mszy świętej. Nowo bierzmowani mogą otrzymać Komunię świętą pod obydwoma postaciami. Ponadto na końcu Mszy świętej biskup udziela specjalnego błogosławieństwa.